Moi feliz Nadal para todos!

Chega o merecido descanso pare este equipo e para todos asi que, como dicimos en galego á hora de irnos: " MARCHO, QUE TEÑO QUE MARCHAR! Pero non sen antes desexarlles:

O Apalpador

TRABALLO A PÉ DE RÚA : a nosa lingua.

Os noso alumnos de 4º ESO encargáronse de preguntar nas rúas da nosa cidade sobre a nosa lingua.

Velai vai unha das mostras recollidas por eles.

Bo traballo, compañeiros!

Quen puidera namorala...

Quen puidera namorala, quen puidera namorala, meu amigo!- dicía o noso autor álvaro Cunqueiro e lle cantaba Luis Emilio Batallán.
Ofrecémosvos as palabras máis fermosa da nosa lingua de namorar.

BICO,

FACER AS BEIRAS
NAMORAR,
QUÉROTE
AGARIMO,
LEDICIA...

Máis palabras 100% galegas

Que lingua máis sonora temos! Toda unha delicia!

XOANIÑA, 

BÁGOA,

 LARPEIRADA,

FOLERPA, 

PANXOLIÑA, 

FERVENZA, 

PARRULO,

MEIGALLO...

Máxicas son as palabras que conforman o noso acervo lingüístico , non si? Sabedes o seu significado?

É bo momento para disfrutar dun bo petisco, non si?

Non só non soa ben senón que sabe aínda mellor! que rica é unha tapa de polbo á feira nun bo FURANCHO, eh!ummm

Refráns decembro

Nadal mollado e xaneiro ben xeado.

Se a noite de Nadal hai luar, lembra ben para sementar.

Por Santa Lucía, ao salto dunha pulga medra o día.

Máis expresións!

Queredes máis expresións?
Aí tedes!
CAEN CHUZOS DE PUNTA, eh!

1. A modiño
2. Marcho que teño que marchar
3. Éche o que hai!
4. Parrulo
5. Bolboreta
6. Tartaruga
7. Xanela
8. Vagalume
9. Agarimo

Celebración do MAGOSTO

Aí vai unha adiviña:

Redondiña e moreniña, 

un pouco esmagada, 

pódela comer crúa 

pero tamén cociñada

 que é?

Efectivamente: é a castaña.

Mirade canto de refraneiro popular temos en torno á castaña e é que ,os galegos, somos únicos:

"Castañas, noces e viño fan a ledicia de san Martiño"

"A castaña no agosto quere beber e no setembro comer",

"Por San Martiño faise o magosto con castañas asadas e mosto "

e o mesmo con expresións nas que usamos a palabra castaña como:

"Está forte coma un castiñeiro" para referirnos a alguén que está forte ou que ten boa saúde ou 

"Estralar coma unha castaña" que significa facer algo co que non contabamos, algo inesperado ou

"Sacarlle as castañas do lume a alguén" esta si que a coñecedes, eh!

Pois nós tamén festexamos o noso particular magosto, unha das nosas festas tradicionais que se celebra a finais de outubro ou en novembro en toda Galicia e que xira en torno á castaña e , como non, fixémolo con castañas, xogos tradicionais, cancións, boa compañía...os alumnos de 1º ESO marchamos ao Castro, acompañados das titoras e das profes para disfrutar do tempo de lecer espléndido pois, hoxe,  loce o sol e ademais, quenta!

Degustamos castañas asadas que, por certo, estaban boísimas! e. despois de fartarnos, aproveitamos, uns para bailar, outros para xogar pero, mover movémonos a base de ben. Pasamos unha mañá diferente e na que aprendemos xogando e interactuando coa natureza e cos amigos.

 Aí vai a proba!.

E... dálle máis!

Quen non oiu aquilo de?

1. Morra o conto, 
2. Aí falaches!, 
3. Sentidiño pouco pero que dure, 
4. Ao chou,
5. E logo?,
6. Sen tempo non era,
7. Tarde piaches, 
8. Coma un pito,
9. Onde vas?

Sabedes o seu significado? 

Aquí estamos!
Como o prometido é débeda, e hoxe estamos de estrea, aí van dúas expresións máis. A ver se as coñecedes! non sexamos repunantiños, porque...

MALO SERÁ!

TANTO ME DÁ

Sóanvos? a que si! máis hoxe, que sae á luz o novo anuncio do GADIS: REPUNANTIÑOS

Recreación virtual de Castelao // Consello Cultura

O histórico discurso " Alba de gloria " de Castealo está de aniversario. Cúmprense 70 anos da súa lectura pois pronunciono en Bos Aires o día 25 de xullo de 1948. Castelao sabía que sería o seu último discurso público e nel lanzaba unha mensaxe de " esperanza e de futuro" que emocionou ao seu auditorio.
O autor falece en Bos Aires o 7 de xaneiro de 1950.

Escoitar e ver o último discurso de Castelao da súa man, cun formato innovador e vangardista. Así é “Alba de Gloria. Unha experiencia”, a mostra que inaugurou este serán en San Domingos de Bonaval a presidenta do Consello da Cultura Galega (CCG), Rosario Álvarez, canda o presidente da Xunta de Galicia, Alberto Núñez Feijóo, e mais unha nutrida representación de autoridades e personalidades entre as que se atopaba Francisco Castro, director xeral de Galaxia, a editora encargada da reedición do discurso de Castelao.
( Blog da Edit Galaxia)

Grazas a ese labor podemos disfrutar nós hoxe e participar da escoita activa.

Refráns novembro

Bonito mes: empeza con todo los santos e acaba co san Andrés

Polo Novembro as noites van crecendo.

No mes dos mortos, mata os teus porcos.

Castañas noces e viño, fan as delicias de San Martiño.

A sobremesa estrela: as chulas

Para quen se anime a preparar as chulas, velaí vai a nosa receita:

Primeiro hai  que cocer o interior  da cabaza  e despois escurrila  moi ben (incluso colocando un peso enriba para quitarlle a agua). En xeral , para un kilo de cabaza (hai que ter en conta que ao cocer merma moito) fan falta seis ovos, separando claras e xemas, un pouquiño de zume de limón para subir as claras e dúas culleradas  de azucre coas xemas. Antes de botar  a fariña, pódese condimentar   con algún licor, e despois, o proceso é o dunha  filloa normal, botándoas na tixola  (na que haberá un pouco de aceite, manteiga  ou touciño ) cun pincel. Iso sí, se facemos a masa máis espesa (engadindo maior cantidade de fariña) tamén poderemos convertir esas filloas en tortitas, que son outra sobremesa  igualmente saborosa . Pero a listaxe de menús non acaba aquí nin tampouco no popular cabelo de anxo . Recomendámosvos  probar a empanada de cabaza  (haina doce e salgada ), os fritos de cabaza e incluso incluir este producto na tradicionalísima tortilla de pataca. A excepción deste último plato, o limón é parte importante tanto das filloas coma dos fritos, porque como se di, "a cabaza  en sí xa é bastante doce, e ao engadirlle o azucre , aínda acentuamos máis ese sabor, así que o limón rebaixa  un pouco».

Xa sabedes que sobremesas podedes preparar , bo proveito  e a disfrutar!

Aí van as nosas deliciosas sobremesas do 1 de novembro!

Aquí estamos desde o EDNL do cole para invitarlos a degustar sobremesas . Queredes receitas das sobremesas típicas saboreando así platos da nosa mellor gastronomía?
Pois aí vai a explicación de tan deliciosos placeres:

O 1 de novembro é tradición degustar deliciosas sobremesas típicas deste día como ósos de santo, as chulas de vento e panellets.

Ósos de santo

Ingredientes:

Para o mazapán:

200 grs. de azucre

100 "auga

150 "de améndoa moída

Para o doce de xema:

100 grs. de azucre

50 "de auga

4 xemas de ovo

Preparación:
O mazapán:
Facer xarope forte co azucre e auga, no lume.
Engadir a améndoa e remover fortemente ata formar unha pasta.
Deixar arrefriar mentres se confecciona o doce de xema.
O doce de xema:
Facer xarope forte co azucre e auga. No lume.
Bater as xemas soas e engadir a chorriño o xarope mentres se revolve. (Pode conseguir o batedor).
Botalo de novo na cazola onde se fixo o xarope e poñelo ao bañomaría, revolvendo ata que espese moito. Ter coidado que non ferva, xa que se pode cortar a crema. Deixar arrefriar.
Montaxe dos ósos:
Amasar o mazapán e estiralo co rolo de cociña, nunha superficieespolvoreada con azucre glasé.
Cortar tiras de 4 cms. E logo estas en cadrados.
Enrolar cada cadrado nun paíño de 1 cm. de diámetro. Pegar a masa cos dedos para formar uns pequenos cilindros e pasalas por azucreglasé.
Sacar do pau, deixar secar e encher co doce de xema.

As chulas de vento

É outra das sobremesas típicas da festa de "Todos los Santos". Esta sobremesa faise en todas as rexións de España. As chulas elabóranse a base dunha masa de fariña que se mestura con diferentes ingredientes e que se frite en abundante aceite, teñen diferentes formas pero a máis habitual é a dunha bóla de cor amarela que se enche de nata, crema ou chocolate. Teñen un sabor moi suave e agradable. É un produto de gran tradición que ademais de comprarse nas pastelarías de toda España son moitos os fogares nos que se elaboran artesanalmente.

Os panellets son uns doces tradicionais de Catalunya que se elaboran para tomar a véspera de Todos los Santos e os días que lle rodean, como as chulas, as castañas asadas, as batatas, os dedos de santo... ha moitas variedades de panellets actualmente, pero os máis tradicionais e os que máis nos gustan son os compostos por mazapán que se rebozan con piñóns e se enforna.

Panellets

Ingredientes.

Para o mazapán

500 gramos de améndoa crua moída, 

500 gramos de azucre glass, 

2 claras, 

30 gramos de auga (aprox.),

 ralladura de limón e esencia de vainilla (opcional).

Variedades de panellets

Piñóns, améndoas, coco, chocolate... e 2 xemas de ovo para pintar.

Elaboración
Mestura a améndoa, o azucre glass, a pel relada de limón e a esencia de vainilla. Engade as claras e amasa ata obter unha mestura homoxénea, podes engadir un pouco de auga para que o mazapán resulte máis maleable, máis doada de traballar. Deixa repousar a masa cuberta con filme transparente durante un par de horas.

Os panellets fórmanse facendo boliñas, aínda que tamén se lles poden dar outras formas. É o momento de que os nenos se laven as mans e se poñan o mandil. Que vaian facendo boliñas e depositándoas sobre o prato no que están os piñóns ou as améndoas picadas coas que se rebozarán. Outra opción é, como ves nas imaxes, poñer unha améndoa crua no centro da boliña e aplanar un pouco.

Unha vez que os panellets están ben formados e rebozados cos froitos secos, ponos na bandexa do forno cuberta con papelsulfurizado. Bate as xemas e pinta os panellets para que queden bendoraditos. Prequecer o forno co grill a 170º C e cando estea á temperatura axeitada introduce a bandexa de panellets e enforna durante 10-12 minutos ou ata que teñan unha bonita cor dourada.

Agardamos que as prepares con cariño e que non fagades chegar imaxes en familia, preparando ou , como non podía ser doutra maneira, degustando!
Bo proveito!

Teño morriña, teño saudade...

MORRIÑA

Que palabra tan fermosa! morriña da terra, morriña do noso, que dicía Rosalía de Castro.

É un sentimento de tristeza, é a melancolía que se sente cando se está lonxe da terra en que se nace.

Non podemos confundir morriña con saudade pois,  segundo afirma Ramón Piñeiro, moitas veces, morriña e saudade empréganse como sinónimos, pero son sentimentos diferentes. A saudade é un sentimento que sempre resultou difícil de definir, identificamos a saudade propoñendo varios sentimentos como a nostalxia, a melancolía e a propia morriña; todos correspondentes á liña de tristura. Isto débese a que o carácter depresivo que ten a tristura favorece a interiorización, achega á intimidade e mesmo por iso, ten certo punto de contacto coa saudade. Pero non chegan a ser a mesma cousa. A morriña pode ser, nalgún caso, unha consecuencia da vivencia da saudade. Cando o home sente saudade pode saír deste sentimento de dúas maneiras: ou entregándose a un pulo de transcendencia, o sentido final da cal é a procura do Ser, ou abandonándose a unha especia de pasividade interior "que conduce á caída na morriña" (melancolía).

Outras veces ocorre á inversa: séntese morriña por causas de orixe orgánica, psíquica, moral etc., e o seu efecto depresivo, xunto coa adherencia psicolóxica de tristura, tenden a producir un ensimismamento, unha interiorización anímica que nos pode levar ao sentimento puro da saudade.

Fermosa reflexión sobre un sentimento difícil de explicar.

Cando me agarimas en galego

As nosas verbas

Ola a todos!

Desde o EDNL puxémonos hai tempo a traballar e recompilar todas aquelas verbas ou expresións que usamos a cotío e que teñen un aquel que namora. Veredes como vos soa e quen ben soan!

Cada quince días, iremos subindo ao blog todas aquelas palabras que estamos seguros de que oístes, en máis dunha ocasión.

Velaí van as primeiras:

SAUDADE 

MORRIÑA

E TI, DE QUEN VÉS SENDO?

Atréveste a vivir unha experiencia en galego? Adiante!

Día mundial contra o cancro de mama

Nun día tan sinalado coma o de hoxe, 19 de outubro, día mundial do cancro de mama, a solidariedade contra a enfermidade saiu do cole e fíxoo da man dunha fermosa iniciativa levada a cabo,desde o Departamento de pastoral, cos alumnos de 1º e 2º de Bach, que abandonaron onte as súas aulas, acompañados da súa mochila e as súas mellores intencións de camiñar por unha loita común, unha loita que non coñece nin de sexos, nin de culturas, nin de razas, senón de compartir a oportunidade  de realizar unha actividade ideada como fórmula para convivir, estar en contacto coa natureza, para favorecer o desenvolvemento da personalidade a través do esforzo persoal e como actividade solidaria desde o amor e con respecto por unha enfermidade que se cobra tanta vítimas.

Acompañados dos mellores guías, os profes, saíron para percorrer un tramo do Camiño de Santiago. Foi unha viaxe enchida de lembranzas para os que non están, de acompañamento, para as que están a loitar, de boa sintonía, a dos compañeiros e profes e guiados por un sentimento común: UNIÓN.

POR TODAS, ánimo e e á loita.

Xuntos, lograrémolo!

Vai por todas!💪💪👑

Xa está aí o tempo do Samaín

Xa case estamos en tempo de Samaín. Que estará argallando a nosa  Lura Patuxa? Que novas nos traerá? Que prepararán os máis cativos do noso pavillón? Que nervios!!!

Agardamos impacientes para compartir un dos costumes máis antergos de Galicia, por suposto sempre acompañados de boas viandas e mellores sobremesas.

Intentaremos sorprendervos con receitas do máis tradicional para que as disfrutedes en compañía da familia e dos amigos e tamén acompañados das lembranzas dos nosos avós. Vai por eles!

Ata pronto!

Galicia, sempre no corazón!

Con motivo do primeiro aniversario da queima desalmada da nosa Terra , o día 15 de outubro, queremos renderlle unha homenaxe coa que reivindicar o amor , a dignidade e a valía humana de todas así persoas que loitaron aquel día tan negro.

Oxalá non se volva repetir, Nunca máis! Que pronto volva ser verde e deixes marca na alma das persoas, como as pegadas dos pés na branca area .

Refráns outubro

Outono quente, trae o demo no ventre.

De setembro a san Simón non comas o mexillón.

Polo san Simón proba o viño, e porco polo san Martiño.

Benvidos a un novo curso escolar

Benvidos a unha nova travesía escolar!

Como cada ano, o EDNL volve ás andadas coa intención de investigar, traballar e disfrutar co galego. Agardamos que o noso labor sexa un estímulo para contribuir, partindo do noso obxectivo" Galicia, o noso berce, medrando día a día",  a traballar a prol da nosa cultura utilizando a nosa lingua.

Ánimo e bregar ben duro para chegar a no porto!

Hoxe,  empezamos recuperando refráns deste mes de setembro. Velaí van algúns:

SETEMBRO

O que queira boa vendima facer que se poña en setembro a recoller.

Temperá é a castaña que por setembro regaña.

En setembro arden os montes e secan as fontes.

Cada mes, recolleremos os máis destacados. Están relacionados cos nosos costumes típicos e coa nosa cultura..

Os nosos maios de 3º de ESO

Os alumnos de 3º da ESO fixeron uns maios marabillosos, todos colaboraron. Noraboa!

Parabéns, Lucía! Segundo premio no concurso de relato curto Novos talentos, Coca-Cola

O venres 1 de xuño ás 18:00h , no Restaurante Mirador Monte de San Pedro, na Coruña, tivo lugar a entrega de premios da 10ª edición do Concuros Coca-Cola Novos talentos, na que lle foi entregado o segundo premio provincial á nosa alumna de 2º C Lucía Magdalena Vázquez polo seu relato baseado no estímulo:" Profe: pasaporte ao futuro"

Parabéns a Lucía polo seu labor ben feito e, desde aquí, desexamos que continúe a súa ilusión e compromiso coa creación literaria e lembra:" non deixes  nunca de ler,  pois a lectura ábrenos as portas do mundo que cada un de nós se atreve a imaxinar".
A gañadora foi Jimena González-Lojo Lamas, do Colexio Compañía de María, de Vigo.

Segunda edición da festa da Lingua

Na tarde de onte, mércores 16 de Maio, no noso cole disfrutamos dunha tarde espectacular: boa compañía, música, gastronomía, xogos tradicionais, unha festa en toda regra e proba disto son as fotos e o vídeo que o demostran. Fotos que adxuntamos, ademais do bo traballo feito polos rapaces, sen o que non sería isto posible. Parabéns a todos e ás familias pola súa colaboración!!

Entrega dos premios REc- curta

Entrega dos premios Rec-curta en Santiago de Compostela(fotos do acto)

O venres, 4 de maio, foron entregados, no Hotel Monumento San Francisco, ás cinco da tarde, en Santiago de Compostela, uns galardóns moi especiais: os premios Rec-curta, premios para as curtametraxes feitas polo alumnado e que contan co apoio da Consellería de educación e coa rede de Escolas católicas FEREGA-CECA.

É esta unha actividade de potenciación e dinamización da lingua galega no eido audiovisual, terreo que soe facer as delicias dos nosos alumnos que disfrutan un montón dedicando o seu tempo á elaboración do guión, selección do elenco de actores, a edición, dirección, etc.

No citado acto, correspondente á décima edición, entregáronselle aos alumnos de 4º ESO do noso colexio dous premios excepcionais: un recoñecemento á recuperación doPatrimonio galego pola curtametraxe Ás cinzas dunha vida., e outro ao mellor traballo en equipo por A vida sen ti, ademais de seren dotados, cada un deles, cun premio en metálico de 200 euros. Os premios fóronlles entregados aos compañeiros da man do secretario autonómico de Escolas Católicas, J Ignacio Parajó Calvo e por Charo Baleirón Soñora ás alumnas Judit Iglesias Guillade, Paula Bouzas Bruzos, Carmen Farto Fernández e Helena Queirezaeta Collazo que foron representando aos compañeiros das curtas.

Os premios entregáronse na cidade de Santiago, no salón Carlos V, onde tivo lugar o acto. Foi unha tarde completa, chea de sentimentos agridoces que se mesturaron coa emoción dos premios e a ausencia de todos os compañeiros premiados. Segura estou de que terían disfrutado moitismo escoitando o recoñecemento ao traballo feito.

Parabéns a todos e cada un dos alumnos que prestaron o seu tempo e dedicación á creación da súas curtas: Lucía Álvarez Núñez, Adrián Domínguez Vello, Iago Centeno Pérez, Pablo Domínguez Lima, Pablo Muñoz Sierra, Claritza Neal Batiz, Helena Queirezaeta Collazo, Alejandro Rodríguez Leiro, Claudia Sánchez Magdalena, Clara Varela González, Daniel Abelleira Méndez, Sergio Bernárdez Moreno, Yasmín Carrera Iglesias, Valeria de Álvaro Vieira, Selene Falagán Rodríguez, Judit Iglesias Guillade, Antía Martínez Barros, Gabriel Martínez Pérez, Ana Plaza Badía, María Redondo Morán, Laura Rodríguez Kowalski e Adonais Vigo Pérez, quen creou á banda sonora da curta A vida sen ti tanto a música como a letra foron de creación propia. 

Parabéns pola vosa paixón, por traballar en grupo, por compartir momentos entrañables , por disfrutar facendo unha actividade gratificante , por todo, polo voso traballo!!!

No mesmo acto, foron entregados tamén os premios Frei Martín Sarmiento, que este ano van xa pola súa décimo quinta edición,  unha actividade de animación á lectura en lingua galega mediante a que se propoñen unha serie de libros finalistas en diferentes categorías, desde Educación infantil ata Bacharelato que os alumnos len ao longo do curso e emiten as súas valoracións para elixir o libro gañador en cada unha das categorías e os gañadores foron: Luis Pliego por Juegos musicales( categoría infantil),Ánxeles Ferrer por El sombrero del mago (primeiro e segundo de primaria), Helena Villar Janeiro por Cuentos del sol y de la luna (terceiro e cuarto de primaria), Xoán Babarro por Hilario y los tres miedos (quinto e sexto de primaria), Francisco Díaz Valadares por Tras la sombra del brujo (primeiro e segundo de ESO), Miguelanxo Prado por Presas fáciles (tercero e cuarto de ESO) e Antón Riveiro Coello por La herida del viento (bachillerato e adultos).

Concurso novos talentos Coca Cola

O venres, 9 de marzo, ás cinco da tarde, na facultade de Telecomunicacións do Campus de Vigo, oito alumnas de 2º ESO, presentáronse ao concurso novos talentos Coca cola en lingua galega. O obxectivo do concurso é o de promover o desenvolvemento da expresión escrita e a lectura entre os alumnos de 2º da ESO e o de axudarlles a cumprir o seu soño de se convertiren en escritores. Candela, Andrea, Ania, Susana, Antía, Elena, Lucía e María Xosé, subiron ao CUVI cargadas de ilusión, con moitos nervios pero coas súas mochilas cheas de posibles historias coas que evidenciar o seu talento literario.Contentas co que escribiron, sobre as sete e media, remataron o seu exercicio que tivo como estímulo literario un taboleiro onde estaba escrito:" profe;: pasaporte ao futuro".

Só polo mero feito de participar, xa son para nós, unhas campionas.

Degustación de sobremesas típicas do Entroido

degustación

O venres, 9 de febreiro, pasámolo estupendamente, ao redor dunha mesa enchida de copiosas sobremesas, elaboradas polas familias dos nosos alumnos ou por eles mesmos, típicas do entroido.
Con música galega de fondo, demostrouse que, mentres se come non se fala e , logo de comer, entabláronse conversas do máis entretidas e motivadoras.
Grazas a todos polo voso traballo exquisito. Masterchef, versión sobremesas, espéravos a máis de un. Parabéns!!
Para iso non hai máis que mirar as fotos que se adxuntan .

Visita cultural a Pontevedra

O venres , 2 de febrero, os alumnos de 4º ESO , acompañados de Patricia, Rosa e Clara, saíron con destino á cidade de Pontevedra para disfrutar dunhas actividades lúdicas á par que entretidas, no Museo de Pontevedra e nun roteiro programado con Raquel polo casco vello da cidade.
Puidemos disfrutar da arte no Museo de Pontevedra da man de dúas guías de excepción: Gabriela Chao e Luis García, quen fixeron dos nosos alumnos as delicias a través das súas explicacións; e iso que foron case dúas horas no museo. estivemos na sala Transfer, no edificio Sarmiento, do século XVII , nas salas de Sargadelos, nas de arqueoloxía, etc.
Disfrutamos co tesouro de Caldas, nin máis nin menos que trinta kilos de ouro puro que se atopou no ano 1940; recreamos as meniñas dos nosos ollos coas miniaturas que se pintaban a pincel e que eran famosas porque as portaban as persoas defuntas, pasámolo pipa coa pintura de autores como Avendaño e as súas paisaxes de inverno, os agricultores; estivemos na sala dos pintores apodados a Xeración doliente, porque a mayoría morreron antes dos trinta anos e que xa estaban experimentando con novas técnicas pictóricas: Gozamos con Bahamaonde, coa obra de Ovidio Murguía( fillo da nosa ilustre Rosalía de Castro e de Manuel Murguía e cuxos cadros decorabn os salóns que pertenceron ao político liberal Montero Ríos, amigo íntimo do matrimonio Murguía Castro; miramos a sala dedicada a Manuel Quiroga, quen estudou a base de becas( curiosidade que marcou aos rapaces9 e que, en París conseguiu un título honorífico, sendo moi xeven, como violinsta, Contoúsenos que chegou a ter tanta fama a nivel internacional que chegou a dar concertos en New York e que, incluso, chegou a ter un perfume pero, o destino, ás veces caprichoso, truncou a vida do noso músico . Un atropelo por un camión fixo que, inhabilitado por partir o brazo co que tocaba, fixese que desenvolverá outra arte aínda descoñecida: a pintura.
Paramos na sala de Castelao) malia que estaba en obras) onde os nosos rapaces demostraron canto sabían do noso polifacético autor. Chamoulles a atención o dato sobre a altura de Castelao: dous metros!!
contemplamos obras de autores coñecidos coma Manuel Colmeiro, Narciso Perez Rey, Arturo Souto e rematamos a nosa viaxe polas entrañas do museo na sala de arte máis vanguardista.
Logo da nosa visita, agardaba por nós Raquel, guía do concello de Pontevedra, na praza da Ferrería e con quen disfrutamos dun percorrido polo casco vello da cidade a sa súas rúas máis emblemáticas. Paseamos polas súas prazas e rincóns máis fermosos ; zonas que son testemuña indiscutible do esplendor da cidade medieval, cando aínda a cidade estaba ligada ao mar, una cidade monumental chea de casa nobles blasonadas, con fermosos soportáis, cruceiros magníficos, fontes artísticas, e , como no, parada obrigada na Praza da Peregrina.  Prazas como a da ferrería que, xunto coa praza da Estrela e a Praza de Ourense constitúen un lugar de encontró para os pontevedreses.
Na Praza de Ourense alucinamos co convento de San Francisco, na Praza da Estrela coa Casa das caras , na prza da Leña do cruceiro que está ubicado no propio centro da praza; e na praza da Verdura da fábrica da luz, dato que xustifica que foi Pontevedra a primeira cidade en contar con ese servizo.
Na praza de Méndez Núñez tiraron máis dunha foto coa estatua do ilustre creador do Esperpento Ramón María del Valla Inclán e rematamos diante da Peregrina onde tamén se nos contou, dada a proximidade do entroido, da importancia do loro Ravachol.
Disfrutamos logo dun máis ca merecido tempo de lecer e para xantar e reponer forzas para acabar a nosa viaxe visitando a fermosa vila mariñeira de Combarro.

Visita cultural do Pegamiño Vindel ao museo Mar de Vigo

Na mañá de onte, os alumnos de 3º ESO visitaron, acompañados das súas profesoras Magdalena, Patricia e Clara, o museo Mar de Vigo para descubrir un dos nosos grandes tesouros:

O Pergamiño Vindel. 

Situado o museo nun marco incomparable, é unha visita obrigada pois o documento é unha valiosa mostra da importancia do galego portugués como lingua vehicular durante a Idade Media; un escrito que garda e representa un valor social, histórico e cultural que alberga no seu interior as Cantigas de amigo do gran Martín Códax, trobador galego de quen, malia non ter moita información, se dicía que era de Vigo.

Xa sabedes, ata o 4 de marzo non perdades a grande oportunidade que supón visitar o museo.
 Deixámosvos unha pequena mostra de fotos da nosa experiencia.

Un grande da Nosa cultura: Castelao

O día 30 de xaneiro estamos de aniversario. Cúmprense 132 anos do nacemento dun dos nosos galegos máis ilustres, Alfonso Daniel Rodríguez

Castelao.

Biografía

Alfonso Daniel Rodríguez Castelao é todo un símbolo do nacionalismo galego, un loitador no exilio, que reflectiu na súa obra literaria e pictórica o fondo compromiso que o unía á súa terra, Galicia.

Naceu en Rianxo o 30 de xaneiro de 1886. Aos once anos emigrou coa súa nai a Arxentina para reencontrarse co pai, que xa marchara primeiro. Á súa volta retomou o bacharelato e cursou estudos de Medicina na Universidade de Santiago de Compostela. En 1910 comezou a traballar como médico na súa vila, mergullándose na política local. Non obstante, a profesión non lograba satisfacelo e, en 1914, unha crise de cegueira acabaría precipitando o seu afastamento dela. En 1916 obtivo unha praza de funcionario no Instituto Xeográfico e Estatístico de Pontevedra. Comezaba, entón, unha etapa en que Castelao chegaría a converterse no principal referente da arte galega.

O seu labor céntrase na creación plástica, que manifesta a través de cadros e caricaturas -Nós-, mais tamén é tempo de reflexión sobre as relacións entre a arte e a nación, que exporá na conferencia Arte e galeguismo (1919), e que callarán definitivamente tras a viaxe que realiza en 1921 por Europa -Diarios de Arte-. A partir deste momento, a plástica facilitará a súa entrada na literatura con obras como Cousas da vida, Cousas, Os dous de sempre ou Retrincos.

O Castelao político xa participara nas Irmandades da Fala desde o nacemento destas en 1916, promovendo a constitución dunha delegación local en Pontevedra, actuando como delegado nas Asambleas Nacionalistas e colaborando n'A Nosa Terra, voceiro das Irmandades. Coa chegada da República e a fundación do Partido Galeguista, foi elixido deputado por Pontevedra nas Cortes Constituíntes e defendeu en Madrid iniciativas do programa galeguista. A finais dese ano contribuíu con numerosos mitins á unificación e consolidación do noso nacionalismo. Mais os movementos revolucionarios de Asturias e Cataluña en outubro de 1934 provocaron a reacción do goberno conservador descabezando o Partido Galeguista, suspendendo a publicación A Nosa Terra e desterrando a Castelao a Badaxoz. Ao ano seguinte retornou a Pontevedra e, co Partido Galeguista integrado na Fronte Popular, conseguiu, nas eleccións xerais de 1936, o escano co maior número de votos de toda Galicia.

Nos anos da guerra comprometeuse enteiramente coa defensa da legalidade republicana. É a época dunha maior radicalización do antifascismo e do sentimento patriótico en Castelao, que plasma nos álbums de guerra -Galiza mártir, Atila en Galiza, Milicianos-, de gran difusión internacional. Bandeira de todo galeguismo, desenvolveu unha actividade continua no exilio, reorganizando as comunidades galegas coa esperanza de que caese o réxime franquista. Polo que respecta á súa produción, abandonados o debuxo e a pintura por mor da súa cegueira, concéntrase na publicación da súa principal obra política Sempre en Galiza.

Nos primeiros meses de 1949 un cancro de pulmón afástao da actividade pública. En 1950, ano en que se disolve o Partido Galeguista, falece en Buenos Aires o día 7 de xaneiro.

Exposición adicada a Fernado Pessoa

http://www.museoreinasofia.es/exposiciones/pessoa
Interesante exposición sobre Pessoa, autor de Os Lusiadas no museo Reina Sofía

Que ben soan as nosas verbas!!

Nesta mañá tan fría, logo de me erguer, véñenme á cabeza, pensando nos meus alumnos, palabras coas que os conquistar, coas que lle recoñecer a importancia da nosa lingua.

Mirade que verbas tan bonitas temos. Cantas veces non as utilizastes ? Palabras coma Foliada, Riquiño, Ruliña, Acivro, Brincadeira, Xoaniña... verbas tan agarimosas como imprescindibles. Velaí vai unha pequena mostra do noso acerbo lingüístico:

Larpeira, golosa, coñecedes a persoas así?

Lareira,  Lar: Calidade de vida. Pensar nesa calidez do fogar, na calorosa benvida, cousiña tenra. 

Lembranza, Morriña, Saudade: Os noso autores aprendéronnos a importancia de amar á nosa Terra. Certo, os galegos temos o noso temperamento. Pero tamén posuímos verbas como Cóxega, Brincadeira, Aloumiño, Larpeirada, Agarimo, Ledicia, Foliada ou Esmorga (un must). 

Riquiño/a: Un adxetivo marabilloso e ademáis cun potencial enorme de exportación. Nós sempre tan correctos!

Carallo: INSUPERABLE. Non saberemos falar pero sempre, enfadados, o usamos. 

Garatuxeiro: Que gaba aos demais en exceso.

Loamiñeiro, un dos insultos como Pailán ou Trapalleiro. 

Petisco Os nosos pintxos molan moito. Tamén temos, coma os Vascos, as nosas combinacións. 

Berce, Axóuxere, Boneco: Se o galego xa é un idioma agarimoso, que agardar das verbas referidas aos Cativos., eses seres máxicos que enchen as nosas vidas. 

Meigallo: O traballo dunha Meiga. Un Feitizo en plan mal. 

Rabudo: Outra das nosas palabras TOP. 

Amizar: Cando está a rematar a choiva. A podemos incluir nesas  verbas que temos para designar a choiva e todas as súas variantes. Outros fenómenos que pasan no ceo e nos encantan poden ser Luar, Lóstrego, Treboada ou Brétema. 

Luscofusco:  Ese momento xusto do solpor no que aínda queda luz solar. Unha desas expresións que non teñen traducción exacta noutro idioma.

Golfiño, Ollomol, Curuxa, Xoaniña, Anduriña, Bolboreta, Besbello, Avelaíña, Paporrubio, Vagalume.

 A Bioloxía en galego é máis fermosa. Como mellorar verbas como Ruliña, Parrulo ou Galopín? 

Caluga, Pulso, Colo, Cóbados: A anatomía no noso idioma cobra outra dimensión. 

Luvas:  A podemos incluir no vocabulario futbolero, con outras palabras coma Gardamallas ou Asubío ou padiola. 

Acivro: Unha das miñas favoritas. Tampouco están mal Toxo ( anda que non somos ás veces toxos, miña nai, Folerpa ou Fervenza. Non hai como as nosas)

Bico, facer as beiras e Bágoa: (Haberá outro idioma no que soen mellor estas dúas palabras? Son a combinación perfecta do amor e a xenreira que lle temos ao noso.)

Castelao

https://www.lavozdegalicia.es/noticia/cultura/2018/01/18/derradeira-morada-do-mestre/0003_201801G18P35991.htm

Pergamiño Vindel

Onte, os alumnos de 1º de bacharelato, desafiando ao mal tempo, desprazáronse ao Museo do Mar para disfrutar dun dos legados máis importantes da Nosa cultura: O Pergamiño Vindel, unha xoia da literatura galego portuguesa que contén sete cantigas de Martín Códax , seis das cales conservan as notas musicais. O documento está exposto ata o mes de marzo no Museo do Mar, en Vigo, acompañado doutras catro pezas que constitúen exposición. .http://www.farodevigo.es/multimedia/videos/gran-vigo/2017-09-23-128738-historica-entrega-pergamino-vindel.html